gərəkməz

z.

1. İstəməz, lazım deyil, gərək deyil (cümlədə xəbər məqamında işlənir). Mənə sənsiz cahanü-can gərəkməz; Vüsalın var ikən hicran gərəkməz. Nəs.. Yarəb, mənə cismü-can gərəkməz; Cananımsız cahan gərəkməz. F.. Gərəkməz ki. . . – istəməz ki. . . ; lazımdır, gərəkdir. <Almaz:> Yəni gərəkməz ki, bir mənası da olsun? C. C..

2. Sif. mənasında. Lazım olmayan. Gərəkməz şey gərəkli gündə. (Ata. sözü).